Fire

Brief aan Jolande, 26 Juni 1995:

Niettemin heb ik nog altijd veel pret hier in dit paradijselijke vagevuur. De aardige mensen zijn hier vaak aardig en de onaardige mensen zijn ook wel vaak aardig als je door hun onaardigheid heen bent gebroken.. Het weer is wel altijd mooi en warm, dat is natuurlijk een nadeel. Daar staat tegenover dat de regen hier niet emblematisch is zoals dat in Nederland wel het geval is. Hier is de regen intensief en ontrouw. Ze is aangenaam en maakt in het geheel niet triest. Er is hier dan ook geen passende achtergrond voor de alles omvattende ellende die hier heerst. In ieder geval kan ik de tekens ervan nog niet goed onderscheiden. Jamaica heeft, nu dat ik er over na denk, eigenlijk helemaal geen emblemen voor wat betreft het verval van de maatschappij. Zij is het embleem voor het verval van de maatschappij. Er zijn hier geen duidelijke metaforen voor de armoede. Naaktheid is hier aangeraden, het blik waarmee de omheiningen van huizen worden gedefinieerd kunnen ook de meest charmante plekjes voor de medemens verborgen houden. Huizen staan wel op instorten maar daar maakt niemand zich echt zorgen om. Bosbranden worden hier zeer laconiek behandeld. Er was er laatst een op de heuvel boven ons huis. Dat was geen twee maanden geleden. De brandweer ging er niet heen omdat er geen weg naartoe was. En vliegtuigen hebben ze niet. Toen ik naar de mogelijke oorzaak van de brand vroeg zij menig een tegen me dat het “die brimstone man” was. Het zwavel, hoe is het mogelijk? En nu is de heuvel ook al weer fantastisch helder groen. Dus waar maakte ik me toch zorgen over?

A letter to Jolande, 26 june 1995:

Nevertheless I am still enjoying myself immensely here in this paradisiac purgatory. The nice people are often kind and the not so nice can be kind once you have broken through their unkindness… The weather is always beautiful and warm. This is of course a disadvantage. On the other hand the rain here is not emblematic as it is in The Netherlands. It is intensive and disloyal. The rain is pleasant and does not make one feel sad. As a result there is no fitting background to the all-encompassing misery that reigns here. In any event I am not yet skilled in discerning the signs. Jamaica has no clear emblem for the disintegration of society, she is that emblem. Nor are there clear metaphors for poverty. Nakedness is no torture, the corrugated iron with which houses are fenced can hide the most charming and surprising places. Houses appear to collapse from exhaustion but no one appears to really mind about that. Forest fires are treated most laconically. Not long ago there was one on the hill above my home. The fire service didn’t go because there was no road. Aeroplanes to do that sort of thing, they do not have. When I asked after the possible cause of the fire a number of people told me it was the brimstone man. Brimstone, what are they thinking? And now the hill is beautifully green. What was I worried about?