Running

De Tijd 15 November 1995: Ren door de mensen

Een paar dagen geleden had ik me in laten schrijven voor een korte twaalf kilometer door de stad Kingston: de Foska-Oats Fun Run. Tegen de zon had ik vóór de start een rode hollandse zakdoek om mijn hoofd geknoopt. En daar stond ik, enigszins uitgezakt tussen goddelijke, zwart-glimmende lichamen in korte broekjes en overal een zware romige zweetlucht waarbij alles dijnsde in een gedecideerd rhythme van kracht en uithoudingsvermogen. Oude rasta-mannen met stevig uitgedikte haar-kluwen die meer weg hadden van gebruikte pannesponsjes dan leeuwemanen, stonden met een eeuwige rust te wachten op vervormde blote voeten met harde leren zolen, nimmer gedisciplineerd door de maat van schoenen. Het vel van die mannen was uiterst fijn getekend door de spieren die er onder trokken.

            We stonden allemaal in een grote hoop voor de start lijn. Mijn witheid werd alleen bekeken vanuit de witte hoeken van hun ogen. Wit is hier een zijdelingse kleur, ongewoon en onverwacht. Hun gezicht bleef strak naar voren kijken. Opeens hoorden we een groot kabaal van achteren, alle renners moesten opzij om een speciaal ingehuurde oude ambulance door te laten. Op zijn beurt trok die nog een paar stoere roestende Lada’s met jonge, hard-geschoren hoofden door de leegte van de nastroom heen. Toet, toet!

            En toen, pang! Rennen, en onafgelaten kommentaar: “He Whitee, run,” “gonna bust you rass, Bloodclaatt!” (een ver-fijnde verwijzing naar mijn Hollandse zakdoek. Ik weet nog steeds niet of dit nou “blood clot” moest betekenen, of “blood cloth”. Het laatste is een zwaarder wegend predikaat heb ik me later laten vertellen. Een buschauffeur vol schaterende zitters: “Eh Boss, don’ boddah wid dat runnin, betta taek die bus” “Eh schoolboy” (naar een jonge renner achter mij) “catch die white man, nah” Maar nog veel meer aardig en bemoedigend geschreeuw. “Com nah man, nat far to go”  “You doin’ good whitee” Na zes kilometer hield ik het voor gezien en loop naar de finish. Te heet. Over twee weken ga ik weer.