Marines

Tom 16 November 1994: Elke avond doe ik mijn spieren werken in het sport complex dat bij de huizen hoort en elke avond zitten we op het terras te dromen. Soms van de herfst. Soms met mensen soms alleen, met Rum Punches en bananen-chips. Laatst zijn we naar een groot bal geweest met mooie pakken. Het was de 219e verjaardag van de Americaanse "Marines". Met veel plechtigheid werd een taart van ongelooflijke dimensies als een opgebaard lijk naar binnen gebracht onder de stijfstappende begeleidng van vier soldaten en een trompet. De taart lag op een tafel met wieltjes. Daarna dansen met mooie vrouwen onder de swingende geluiden van de Jamaica National Army Band. Het was aan het regenen, en het lekte overal in de balzaal. Stukken plafond vielen langzaam naar beneden, die dan genegeerd werden door de dansende paren en stilletjes werden weggedragen door de obers in hun witte pakjes. Ik had natuurlijk een prachtig pak aan en had mijn schoenen speciaal voor de avond zwart geschilderd. Victoria had zich gehuld in een strak nummertje.